رهاسازي فاضلاب
در مسيل ها و معابر عمومي جرم است
رها کردن فاضلاب خانگی در معبر عمومی مصداق تهدید علیه بهداشت
عمومی است.
در ماده ۶۸۸ قانون مجازات اسلامی آمده است: هر اقدامی که
تهدید علیه بهداشت عمومی شناخته شود از قبیل آلوده کردن آب آشامیدنی یا توزیع
آب آشامیدنی آلوده ، دفع غیربهداشتی فضولات انسانی و دامی و مواد زائد ، ریختن
مواد مسمومکننده در رودخانهها و زباله در خیابانها ، کشتار غیرمجاز دام ، استفاده
غیرمجاز فاضلاب خام یا پس آب تصفیهخانههای فاضلاب برای مصارف کشاورزی ممنوع
میباشد و مرتکبین چنانچه طبق قوانین خاص مشمول مجازات شدیدتری نباشند به
حبس تا یک سال محکوم خواهند شد.
سرازیر شدن فاضلابهای خانگی به جویهای سطح شهر باعث ایجاد
آلودگیهای به ویژه متصاعد شدن بوی نامطبوع برای ساكنان می شود.
فاضلاب شهری شامل عوامل بیماریزا مثل باکتری، ویروس، انگل،
قارچ و…، جامدات معلق، مواد آلی تجزیهپذیر، مواد آلی
تجزیهناپذیر و… است که ضررهای جبرانناپذیری به افراد
در معرض فاضلاب میزند و بوی ناشی از فاضلاب شهری منجر به آلودگی هوا نیز میشود.
این مساله علاوه برمسائل زیستمحیطی و بهداشتی که به وجود
میآورد ایجاد مزاحمت برای ساکنین محلات دارد که باید بدین مساله توجه ویژهای صورت
گیرد و به این افراد تذکرات لازم را داده و اعمال قانون گردد، چراکه این آبهای خاکستری،
یقیناً سلامت شهروندان مخصوصاً کودکانی را به خطر انداخته و چهره شهر را زشت میکند.
وظیفه جمعآوری و هدایت فاضلاب شهری بر عهده اداره آب و
فاضلاب است و شهرداری بر خود وظیفه میداند این اداره را در جهت انجام تکلیف ذاتی و
خدماترسانی به شهروندان یاری کند و مشکلات پیش رو آن را تسهیل کند.
از سویی دیگر رفع معضل فاضلابهای خانگی نیازمند همت عمومی
است زیرا رعایت نکردن مسائل اولیه بهداشتی، منشأ ابتلا به بسیاری از بیماریهاست و
رهاکنندگان فاضلاب، سلامت جامعه را تهدید میکنند و برای مبارزه با این موضوع تمام
ادارات باید همکاری لازم را داشته باشند.
شهرداری متولی جمعآوری و هدایت آبهای سطحی مانند باران
و برف است و آبهای ناشی از فعالیت واحدهای مسکونی، تجاری و صنعتی جزو فاضلاب شهری
محسوب میشود و متولی آن اداره آب و فاضلاب است.